Η ακτοπλοϊκή πολιτική για μια νησιωτική χώρα, όπως η Ελλάδα, είναι πολύ σημαντική υπόθεση, για να αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακούς χειρισμούς. Τα αδιέξοδα μιας «πολιτικής» που αφορούσε δρομολόγια, υπηρεσίες, κόστος εισιτηρίων είναι παρόντα και απαιτούν λύσεις και παρεμβάσεις ουσίας.
Οι μεγαλοστομίες, οι συγκινησιακές εκρήξεις, η κήρυξη της επανάστασης προς κάθε κατεύθυνση και τα ατελείωτα «θα» του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας μας αφήνουν παντελώς αδιάφορους.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η διασφάλιση ενός ποιοτικού, επαρκούς και οικονομικά προσιτού δικτύου μεταφορών, από, προς και ανάμεσα στα νησιά, αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας.
Η Ακτοπλοΐα συγκαταλέγεται στις υπηρεσίες κοινής ωφελείας ή δημοσίου συμφέροντος, και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Επιπλέον, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για αναπτυξιακή στρατηγική, περιφερειακή ανάπτυξη και πολύ περισσότερο για νησιωτική πολιτική, αν δε διασφαλίζονται οι μεταφορικές ανάγκες και δε προσφέρονται οι αντίστοιχες υπηρεσίες.
Η κατάσταση που συνεχίζει να παρουσιάζεται στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τους τελευταίους δύο μήνες, είναι αυτή την οποία οι νησιώτες ζούν εδώ και 3 χρόνια Επομένως, τα προβλήματα ήταν γνωστά, η εξέλιξη προβλέψιμη, αλλά η Κυβέρνηση απούσα! Μέχρι σήμερα και για σχεδόν ενάμισι χρόνο, τα συναρμόδια Υπουργεία δεν έχουν παρουσιάσει και, βέβαια, δεν έχουν εφαρμόσει κανένα πολιτικό στρατηγικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, ενώ, παράλληλα, έχει εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε ουσιαστική προσπάθεια και έργο, το οποίο οι προηγούμενες Κυβερνήσεις είχαν προγραμματίσει.
Ποιος είναι λοιπόν, ο σημερινός απολογισμός;
· Απουσία οποιασδήποτε νομοθετικής πρωτοβουλίας ή παρέμβασης.
· Απαξίωση των θεσμικών οργάνων, όπως του Συμβουλίου Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, ή και κατάργησή τους, όπως αυτή της Ανεξάρτητης Ρυθμιστικής Αρχής.
· Σύγχυση και αβεβαιότητα, όχι μόνο για τους χρήστες των υπηρεσιών, αλλά και για τις Ακτοπλοϊκές εταιρείες - αδυναμία προσέλκυσης νέων επενδύσεων και έλλειψη σαφών κανόνων.
· Πλήρης αποδιοργάνωση του χάρτη Ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.
· Εξαγγελίες στα χαρτιά:
- Οι εκπτώσεις για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι, κ.λ.π.)
- Η κατάργηση του επίναυλου 3%
- Η υποχρεωτική παρουσία ιατρού στα πλοία
· Εγκατάλειψη της πιλοτικής εφαρμογής νέου σχήματος για τις άγονες γραμμές του Αιγαίου, και της Χάρτας Δικαιωμάτων Επιβατών, που είχαν παραδοθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Είναι σαφές ότι η σημερινή πολιτική ναυάγησε στα νερά της απραξίας, της έλλειψης σχεδιασμού και προοπτικής, της ανικανότητας διαχείρισης προβλημάτων.
Ουδείς ισχυρίζεται ότι κατέχει το μαγικό ραβδί για την επίλυση του πολύπλοκου προβλήματος των θαλάσσιων ενδομεταφορών. Με δεδομένο όμως ότι αποτελεί κοινό στόχο η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, απαιτείται μία νέα προσέγγιση ίσως και ανατρεπτική των μέχρι τώρα πολιτικών που να θέτει εκ νέου ζητήματα όπως:
1. Η ισότιμη αντιμετώπιση νησιωτών και στεριανών. Η δυνατότητα ίσης πρόσβασης είναι κορυφαίο δικαίωμα στην εποχή μας.
2. Η σχέση: απελευθέρωσης της Ακτοπλοΐας και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος.
3. Ένα σχεδιασμό που έχει μελετηθεί στο ΠΑΣΟΚ για γραμμές κορμού και ακτινική διασύνδεση – με τις απαραίτητες υποδομές σε κάθε λιμάνι.
4. Επιδότηση του εισιτηρίου του νησιώτη όπως (τουλάχιστον) η αντίστοιχη των κατοίκων της Αθήνας.
Αυτά είναι ζητήματα που απαιτούν κοινούς στόχους και ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις, που η σημερινή Κυβέρνηση αδυνατεί να πετύχει
Οι μεγαλοστομίες, οι συγκινησιακές εκρήξεις, η κήρυξη της επανάστασης προς κάθε κατεύθυνση και τα ατελείωτα «θα» του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας μας αφήνουν παντελώς αδιάφορους.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η διασφάλιση ενός ποιοτικού, επαρκούς και οικονομικά προσιτού δικτύου μεταφορών, από, προς και ανάμεσα στα νησιά, αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας.
Η Ακτοπλοΐα συγκαταλέγεται στις υπηρεσίες κοινής ωφελείας ή δημοσίου συμφέροντος, και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Επιπλέον, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για αναπτυξιακή στρατηγική, περιφερειακή ανάπτυξη και πολύ περισσότερο για νησιωτική πολιτική, αν δε διασφαλίζονται οι μεταφορικές ανάγκες και δε προσφέρονται οι αντίστοιχες υπηρεσίες.
Η κατάσταση που συνεχίζει να παρουσιάζεται στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τους τελευταίους δύο μήνες, είναι αυτή την οποία οι νησιώτες ζούν εδώ και 3 χρόνια Επομένως, τα προβλήματα ήταν γνωστά, η εξέλιξη προβλέψιμη, αλλά η Κυβέρνηση απούσα! Μέχρι σήμερα και για σχεδόν ενάμισι χρόνο, τα συναρμόδια Υπουργεία δεν έχουν παρουσιάσει και, βέβαια, δεν έχουν εφαρμόσει κανένα πολιτικό στρατηγικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, ενώ, παράλληλα, έχει εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε ουσιαστική προσπάθεια και έργο, το οποίο οι προηγούμενες Κυβερνήσεις είχαν προγραμματίσει.
Ποιος είναι λοιπόν, ο σημερινός απολογισμός;
· Απουσία οποιασδήποτε νομοθετικής πρωτοβουλίας ή παρέμβασης.
· Απαξίωση των θεσμικών οργάνων, όπως του Συμβουλίου Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, ή και κατάργησή τους, όπως αυτή της Ανεξάρτητης Ρυθμιστικής Αρχής.
· Σύγχυση και αβεβαιότητα, όχι μόνο για τους χρήστες των υπηρεσιών, αλλά και για τις Ακτοπλοϊκές εταιρείες - αδυναμία προσέλκυσης νέων επενδύσεων και έλλειψη σαφών κανόνων.
· Πλήρης αποδιοργάνωση του χάρτη Ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.
· Εξαγγελίες στα χαρτιά:
- Οι εκπτώσεις για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι, κ.λ.π.)
- Η κατάργηση του επίναυλου 3%
- Η υποχρεωτική παρουσία ιατρού στα πλοία
· Εγκατάλειψη της πιλοτικής εφαρμογής νέου σχήματος για τις άγονες γραμμές του Αιγαίου, και της Χάρτας Δικαιωμάτων Επιβατών, που είχαν παραδοθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Είναι σαφές ότι η σημερινή πολιτική ναυάγησε στα νερά της απραξίας, της έλλειψης σχεδιασμού και προοπτικής, της ανικανότητας διαχείρισης προβλημάτων.
Ουδείς ισχυρίζεται ότι κατέχει το μαγικό ραβδί για την επίλυση του πολύπλοκου προβλήματος των θαλάσσιων ενδομεταφορών. Με δεδομένο όμως ότι αποτελεί κοινό στόχο η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, απαιτείται μία νέα προσέγγιση ίσως και ανατρεπτική των μέχρι τώρα πολιτικών που να θέτει εκ νέου ζητήματα όπως:
1. Η ισότιμη αντιμετώπιση νησιωτών και στεριανών. Η δυνατότητα ίσης πρόσβασης είναι κορυφαίο δικαίωμα στην εποχή μας.
2. Η σχέση: απελευθέρωσης της Ακτοπλοΐας και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος.
3. Ένα σχεδιασμό που έχει μελετηθεί στο ΠΑΣΟΚ για γραμμές κορμού και ακτινική διασύνδεση – με τις απαραίτητες υποδομές σε κάθε λιμάνι.
4. Επιδότηση του εισιτηρίου του νησιώτη όπως (τουλάχιστον) η αντίστοιχη των κατοίκων της Αθήνας.
Αυτά είναι ζητήματα που απαιτούν κοινούς στόχους και ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις, που η σημερινή Κυβέρνηση αδυνατεί να πετύχει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου